
Би өчигдөр 2008 оны 11-р сарын 7-ны өдөр анх цэргийн зарлан дуудах хуудас аван цэргийн алба татлага дээр очлоо. Цэрэг татлага руу аавтайгаа хамт явж байхад өөрөөрөө бахархах сэтгэл төрж байна лээ. Цэрэг татлага дээр очиход дандаа миний үеийн залуус цөндөөн цугласан байна. Тэнд цэрэгт явахаар ирсэн нь байна явахгүй хаалгах гэж ирсэн нь зөндөө байна. Би ч бас хаалгах гэж очсон. Тэнд очоод нэлээн зогсож байгаад цэрэг татлагын комисс руу ороод сургуульд сурдаг болохоор шууд чөлөөлүүлээд гараад ирсэн. Харин тэнд байгаа явах гэж байгаа залуусыг явчихмаар санагдаж байсан шүү. Гэхдээ цэргийн албанаас чөлөөлүүлсэнээр зэргийн албанаас зугтаж байна гэж ойлгохгүй байгаа. Одоо манай улсад тайван цаг байгаа учраас хүн болгон зэрэгт явах албагүй гэж бодож байна. Мэдээж эх орноо хамгаалах цэргүүд байх ёстой. Эх оронд маань аюул нүүрлэвэл бид мэдээж эх орныхоо төлөө зүтгэнэ. Харин одоо бол бид өөрсдийн сурч мэдэх ёстой зүйлийг бүгдийг нь гүйцэд сурч мэдээд эх орныхоо хөгжилд хувь нэмэр оруулах ёстой. Тийм болохоор сайн сурч боловсрох нь бид ч бас эх орныхоо төлөө зүтгэж байна гэсэн үг гэж бий бодож байна. За ингээд эцэст нь монгол улсын зүтгэе.
Comments